Inmddels is het 1,5 jaar geleden dat mijn moeder na een kort ziekbed van 5 weken. Een grote angst die werkelijkheid werd. De pijn in mijn hart die ik letterlijk kon voelen is niet in woorden te beschrijven. Het voelde alsof de navelstreng bruut was doorgesneden! Haar dood was mijn dood! Alleen bleef ik hier achter terwijl zij verder ging.

Het voelde alsof ik alles wat ik kende was kwijtgeraakt. Mijn enige broer was geëmigreerd naar Sint Maarten, mijn vader kon het niet aan en vluchtte naar Senegal. (Mijn vader is een verhaal apart. Daar komt een blog over.) En mijn moeder was weg. Niet meer hier bij mij in aardse vorm.

Opnieuw was ik in twee werelden. De buitenwereld die actief doorging en mijn binnenwereld die stil stond. Het verdriet kon ik moeilijk ruimte geven, omdat ik eigenlijk niet kon geloven dat deze nachtmerrie werkelijkheid was. Terugkijkend kan ik zeggen dat het verdriet zo groot was en nog steeds is, dat ik het niet wilde voelen!

Dagen en weken gingen voorbij. En toen kreeg ik het eerste teken van mijn moeder. Ze was er! Ze communiceerde met het cijfer 7. Ik ontving vele tekens! Ik heb haar mogen zien. Maar ook opnieuw afscheid moeten nemen, want ik hield haar vast! Hier bij mij! Ik kon haar niet loslaten!

Ik voel dat het plotselinge vertrek van mijn moeder nodig was. Nodig voor mij om nog een aantal karma stukken af te ronden en patronen te doorbreken. Ik ben er nog niet, want uitdagingen in deze levenservaring genaamd het leven zijn er nog steeds.

Een feit is dat het leven voor mij ineens zoveel meer waarde heeft gekregen. Ik heb drie prachtige kinderen en de liefste man die ik me kan wensen. Er zijn nog talloze mogelijkheden om dit leven optimaal te benutten en te leven vanuit mijn ware essentie.

Mijn levenservaring is mijn grootste schat. 

DE UI

De afgelopen week voelt als een ui!

Laagjes van de ui afpellen. Elk afgepelde laagje bestuderen. Als ik de ene kant van het laagje bekijk zet ik dat in het licht waardoor de andere kant in het donker staat.

Er zijn stukjes ui die gemakkelijk loslaten maar ook stukje die bijna hardnekkig afgepeld moeten worden. Ik zie steeds meer afgepelde stukjes liggen! Het voelt als een reis naar binnen. Deze heb ik vaker gemaakt maar nu is het anders!

Ik belicht lagen/kanten van mezelf waar stukken bij zitten die me eigenlijk niet aanstaan maar blijkbaar wel van mij zijn of zijn geworden of die ik heb aangenomen! Of nooit zo heb kunnen zien! Kanten waar oneerlijkheid naar boven komt. Dualiteit! Acties die verricht zijn! Gelijk dat behaald moest worden. Heel confronterend! Heel belangrijk! Ook lagen/kanten die eenzaam zijn! Lagen die verdriet dragen! En mooie lagen die m’n hart oplichten waar ik heel blij van wordt.

Terwijl ik pel zie ik dat de ui steeds schoner en schoner wordt. Maar ook zie ik dat er niet veel van over blijft. Alles ligt open! De complete ui vormt mijn leven tot nu toe! Alles bij elkaar heeft me gebracht tot waar ik nu ben! Het basale stuk dat zichtbaar wordt. Het basale stuk is kwetsbaar! Het basale stuk moet wortelen om voort te bestaan! Anders blijft er niks over en gaat het op in het geheel!

Mijn lieve vriendin zei heel mooi; het kwetsbare stuk is ook het krachtigste stuk! Dankjewel Manon! Heel dankbaar dat je een stukje met me mee wilde reizen!

Ik ben aan het leren! Het leren kennen van mijn zijn! Het zien wie ik geworden ben door de levensjaren heen! Met alles erop en eraan! Mijzelf vergeven voor de lagen die confronterend zijn. Mijzelf omarmen waar er verdiet of angst of onzekerheid is blijven hangen. Mijzelf accepteren voor wie ik ben geworden en van mijzelf houden vanuit het diepste basale kwetsbare krachtige stukje dat ik ben.

Vele waarnemingen kwamen voorbij! Leuke maar ook zeker niet leuke! Alles is energie! Elk woord, elke gedachte baant zich een weg in de energie. Dus nyaaak wees voorzichtig! De vraag is hoe analyseer je waarnemingen zonder deze in energie naar buiten te brengen? Dat zou ik graag leren!

Bij het pellen van de ui was in de chaos 1 ding clear! Maak jezelf los van alles! Alleen staan is niet eenzaam zijn! Maar in volle liefde met jezelf!